Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wypukłość — ż V, DCMs. wypukłośćści 1. blm rzecz. od wypukły Wypukłość pisma ociemniałych. 2. lm MD. wypukłośćści «miejsce wypukłe, płaszczyzna wypukła; półkoliste wzniesienie» Zniknąć za wypukłością pagórka … Słownik języka polskiego
garb — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. garbbie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wypukłość na plecach (rzadziej na piersiach) powstała w wyniku zniekształcenia kręgosłupa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć duży garb.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pęcherzyk — m III, D. a, N. pęcherzykkiem; lm M. i 1. «wypukłość na ciele przy zmianach chorobowych skóry» Ropne pęcherzyki. 2. «niewielki narząd błoniasty w organizmie ludzi i zwierząt (rzadziej roślin) pełniący różne funkcje» ∆ Pęcherzyk żółciowy «narząd… … Słownik języka polskiego
wzgórek — m III, D. wzgórekrka, N. wzgórekrkiem; lm M. wzgórekrki 1. «łagodne wzniesienie, niewielka wypukłość terenu, górka, pagórek; czasem też: usypisko, niewielki kopiec, stos» Leśne wzgórki. Dom na wzgórku. 2. anat. «wypukłość, wzniesienie lub guzek… … Słownik języka polskiego
wzgórek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. wzgórekrka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niewielkie wzniesienie, wypukłość terenu; pagórek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzyż na wzgórku za wsią. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brew — ż V, DCMs. brwi; lm MD. brwi «łukowate pasmo krótkich włosów porastające wypukłość kości czołowej nad oczodołem» Czarne, gęste, krzaczaste, nastroszone, zrośnięte brwi. Czernić, nastroszyć, regulować brwi. Ruszać brwiami … Słownik języka polskiego
bufa — ż IV, CMs. bufafie; lm D. buf «wypukłość utworzona z pasa tkaniny, zmarszczonej zwykle na obu brzegach, a luźno puszczonej w środku» Bufy u rękawów. ‹z fr.› … Słownik języka polskiego
bulwa — ż IV, CMs. bulwawie; lm D. bulw 1. bot. «silnie zgrubiała, mięsista łodyga podziemna niektórych roślin, u pewnych gatunków jadalna, zawierająca materiały zapasowe (głównie węglowodany), pełniąca funkcje organu rozmnażania wegetatywnego lub organu … Słownik języka polskiego
czasza — ż II, DCMs. czaszaszy; lm D. czasz 1. «rodzaj płaskiego, ozdobnego kielicha; górna część kielicha; puchar, czara» Napełnić czaszę winem. 2. «rodzaj misy o półkulistym kształcie» 3. «wypukłość, wzniesienie w kształcie półkuli» 4. archit.… … Słownik języka polskiego
fuga — I ż III, CMs. fudze; lm D. fug muz. «utwór polifoniczny instrumentalny lub wokalny, w którym poszczególne głosy kolejno podejmują temat według określonych zasad (imitacje, kontrapunkty)» Fuga organowa. ‹z łac.› II ż III, CMs. fudze; lm D. fug 1.… … Słownik języka polskiego
